کد مطلب:29408 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:89

هنگامی که به خورشید می نگریست












4470. امام علی علیه السلام - هنگامی كه به خورشید می نگریست -:ای خورشید خوش تصویر! ای معجزه تقدیر! ای آن كه برای بهره گیری ساكنان شهرها، چراغی برای دیدن، قرار داده شده است! طلوع تو زندگی و غروب تو مرگ است. هرگاه طلوع كنی، برای كار بزرگی است و هر زمان برگردی، به جایی محفوظ برمی گردی. از آن كس كه آسمان را به وسیله تو آراسته، و به تو لباس نور پوشانده، پایه های طلوع گاه را برای تو شكافته، و با نور درخشان، تو را پوشانده است - به گونه ای كه هیچ چیز بر تو اِشراف پیدا نمی كند، جز آن كه از بین می رود، و انسانی با تو روبه رو نمی گردد، جز آن كه می سوزد -، در خواست می كنم كه [ بركت ] به وجود تو به ما سلامت و دفع گرفتاری، بازگشت غریبان ما و گشایش ناراحتی ها را ببخشد، ما را از لغزش و پیروی هوس و همراهی با پستی نگه دارد، و بر ما با طولانی ترین عمر و بهترین عمل، منّت نهد و تو را برای سرنوشت جدید و خوش بختی قرار دهد كه در آن به ما لباس سلامت بخشد و برای ما دفع بلا را ضمانت كند.

بار خدایا! بر محمّد و خاندان محمد درود فرست، و نعمت هایت را كه به ما دادی بر ما كامل كن، و بخشش هایی را كه برای ما در نظر گرفتی، نگه دار. تو صاحب احسان و بخشنده بخشش هایی، بسیار قدرتمندی و هر چه بخواهی، انجام می دهی.

و سپاسْ خدایی را كه پروردگار جهانیان است كه او ما را بَسنده و بهترین وكیل است.[1].









    1. نهج السعادة:288/6.